Communiceren is op zich al een kunst. Zeker in een tijdperk waarin communiceren vooral plaats vindt via social-media.
Praten met je leerling (maar ook thuis met je kind) is een kunst op zich.
Kinderen moeten we zien als volwaardige gesprekspartners. Wanneer deze stelling serieus wordt genomen is er al een enorm winstpunt. Wij willen ook graag dat er in een gesprek naar ons geluisterd wordt en dat deze betrokkenheid vooral blijkt uit gerichte vragen en doorvragen op een positieve en opbouwende manier. Zoals ik al zei...een hele kunst op zich.
Een gouden regel is in ieder geval: maak tijd en reserveer deze tijd voor het kind. Zorg dat je niet gestoord kan worden, kijk niet op je horloge en vooral...zet je mobieltje even uit.
Dan de gespreksvoering.... Er zijn 7 gouden vragen die een ieder paraat zou moeten hebben in een gesprek met het kind. Deze vragen zijn vooral toepasbaar wanneer er signalen zijn van gedragsproblemen of werkhoudingroblemen. Gesloten vragen en afspraken van alleen de kant van een volwassenen leveren geen betrokkenheid van het kind op en ook geen informatie, maar voornamelijk alleen ja en nee antwoorden.
De zeven gouden vragen zijn:
1 wat gaat er allemaal al erg goed? Hoe is je dat gelukt?
2 stel je kon toveren....wat zou dan anders gaan?
3 wat is er nodig om dat te kunnen bereiken
4 wat zouden wij kunnen doen voor jou?
5 wat doe jij al om een klein begin te maken in die richting?
6 wanneer ging het al een beetje goed en hoe deed je dat?
7 als je dat vaker zo aanpakt , wat zou dan beter gaan?
Maak een verslag van dit gesprek en doe dit samen met het kind. Zet de afspraken er onder en spreek meteen een vervolggesprek af ( liefst binnen een week) waarin de afspraken geevalueerd worden. Zet samen je naam onder de afspraken om zo aan te geven dat het een serieuze afspraak is.
Bovenal is het belangrijk dat we het kind serieus nemen en ook het gesprek.