Smartonderwijs Blogs

'Uitbehandeld' in het onderwijs

3/29/2016

'Uitbehandeld'... een term die je niet in een medische diagnose wil horen, deze term betekent dan meestal geen goed nieuws. Wat betekent dit nare en beladen woord als je als moeder van een meisje van 10 jaar deze mededeling krijgt na een paar weken begeleiding voor dyslexie? De begeleider van het samenwerkingsverband geeft aan dat ze 'uitbehandeld' is.... ze gaat niet vooruit.

Allereerst zou het verboden moeten worden dat deze term in het onderwijs gebruikt wordt. Je dochter zit in groep 5 en een mevrouw van het samenwerkingsverband gebruikt deze term na een paar weken begeleiding. Uitbehandeld want ze gaat niet vooruit in niveau... Over wie zegt dit eigenlijk iets? Over het kind en haar mogelijkheden of over de dame die de begeleiding geeft? Ben je na een paar weken al 'uitbehandeld'?

Een nieuw behandelplan is er niet... RT is wegbezuinigd... af en toe wordt er gelezen met een stagiaire die een opleiding volgt voor klassenassistent. Verdere extra hulp is er niet, want ze is 'uitbehandeld'. Thuis moet er wel vooral meer gelezen worden. Moeder vecht tegen een stuk leesmotivatie, wat natuurlijk niet vreemd is. Wat betekent passend onderwijs hier?

Het vertrouwen is weg. Zo stond er ook in het behandelverslag van de mevrouw van het samenwerkingsverband een verkeerde geboortedatum en ook verkeerde namen. Knip- en plakwerk geeft moeder terecht aan. Het doet je als ouder echt pijn vertelt moeder. Dat kan ik mij voorstellen, want zelfs bij mij, iemand die het verhaal alleen maar aanhoort doet het pijn en voel ik de frustratie en verbazing.
School gaf zelfs aan dat het mogelijk ook ADD is..... begrijpt men dan niet dat kinderen met ernstige leerstoornissen moeite krijgen met de concentratie. Juist omdat ze tegen een stuk onvermogen aanlopen, niet weten hoe en wat ze moeten doen en niet mee kunnen komen. Logisch dat als iets te moeilijk is je gaat wegdromen... zouden wij dat ook niet doen...

Moeder belt omdat ze graag tips en adviezen wil. Hoe verder? Het meisje heeft een dyslexie verklaring. Ik heb moeder geadviseerd om te starten met een verwijsbrief van de huisarts voor een logopedist gespecialiseerd in dyslexie. Het zou fijn zijn als deze ook een screening met de Celf doet en kijkt naar onderdelen als taalbegrip en werkgeheugen. Maar ook de auditieve vaardigheden en het fonologisch bewustzijn. Waar moet nog aan gewerkt worden?
Een logopedist zou mogelijk kunnen gaan werken met Nieuwsbegrip en dit kan school dan ook oppakken. Moeder heb ik vooral tips gegeven om de leesmotivatie te bevorderen. Dit meisje moet lezen eerst weer leuk gaan vinden en elke dag een half uur lezen uit een verplicht boekje van school is beslist niet motiverend. Leesmotivatie betekent meer leeskilometers en mogelijk een groeiend leesniveau. Ook al wordt er geen dle van 60 gehad eind groep 8, als de leesmotivatie er is, al is het met hulpmiddelen zoals software, kan het kind ook zijn of haar dromen waar maken en zo ook dit meisje.

Daarnaast moet er aandacht gehouden worden voor het welbevinden op school. Succeservaringen creëren is daarbij stap 1. Zorg dat deze er zijn!! Die komen er niet als een kind de stempel krijgt 'uitbehandeld' te zijn.

Hoezo 'uitbehandeld'..... Moeten wij echt kinderen die net aan de basis staan van hun schoolleven op die manier 'opgeven'? Nu al dromen afnemen? Geef ze handvatten en werk aan het zelfbeeld. Geef ze kansen en mogelijkheden. Geef niet als begeleider of als leerkracht al op als het kind nog vecht! Als leerkracht of als begeleider kan je wel degelijk het verschil betekenen......

2 Comments

Blind en doof voor TOS?

3/13/2016

4 Comments

Tijdens een verjaardag ving ik een gesprek op, naast mij, tussen twee vriendinnen. Een van hen heeft een dochter van net 4 jaar en daar ging het gesprek over. Gesprekken afluisteren is niet mijn ding, maar als je er naast zit en je hoort dat het gaat over de zorg omtrent de ontwikkeling van een kind lukt het mij niet om mijn oren te sluiten.

De moeder van dit meisje vertelde dat ze nu voor het eerst naar school ging, groep 1. Ze had het heel spannend gevonden en was in de eerste dagen erg verdrietig thuisgekomen, omdat ze niet begrepen werd door klasgenootjes en ook de juf begreep haar niet altijd. Nu leek het alsof er wat verbetering was in de situatie en ze had nu een andere en meer ervaren juf.
Naarmate het gesprek vorderde begreep ik dat het ging om een meisje van 4 met ernstige articulatie problemen en spraaktaal problemen. Een meisje dat zich in de communicatie vooral redde door dingen aan te wijzen. Een meisje dat vaak niet goed te verstaan was en vaak een gevoel van onvermogen had op dit gebied.

De moeder vertelde dat het meisje al vanaf een jaar of drie naar logopedie ging en dat de logopediste wel enige vooruitgang boekte. Er brandden op dat moment allerlei vragen op mijn tong, maar in hoeverre kan je in zo’n gesprek ‘inbreken’? De vriendin vroeg of er vanuit de logopedie niet gewezen was op verder onderzoek bij een audiologisch centrum zodat er extra begeleiding voor het meisje en de school aangevraagd kon worden. Deze vraag deed mij vermoeden dat deze vriendin zelf mogelijk in het onderwijsveld werkzaam is en ik was dan ook blij met die vraag. De moeder antwoordde helaas dat dit volgens de logopedist niet nodig was, want er werd wel vooruitgang geboekt. Wat schrok ik van dit antwoord!

Dit gesprek was een aantal weken geleden en het laat mij tot op vandaag de dag niet los. Ook al zou ik ingegrepen hebben in het gesprek, moeder bleek een rotsvast vertrouwen te hebben in de logopediste in de buurt. Ik vraag mij dan ook af waarom de school niet meteen actie onderneemt….?? Ook school kan adviseren om verder onderzoek op te starten, school kan dit ook zelf aanvragen en zelfs starten met een consultatie bij cluster 2. Dit kind heeft mogelijk al een achterstand in te lopen en zowel school, de logopediste, de ouders en het kind zouden gebaat zijn bij de hulp en expertise vanuit cluster 2.
De problemen die dit kind zal tegenkomen op het gebied van presteren, op het gebied van de communicatie en dus zeker ook op sociaal emotioneel gebied is enorm. Gedragsproblemen (introvert of extrovert) liggen om de hoek!

Enkele feiten uit onderzoek:
Er zijn volgens de statistieken minstens zoveel kinderen met TOS als met ADHD:
Prevalentie (Tomblin e.a., 1997, Bishop, 2010):
- Taalontwikkelingsstoornis: 7,4%
- ADHD: 5%
In elke klas van 30 leerlingen zijn er ongeveer 2 kinderen met een taalontwikkelingsstoornis.
Zo blijkt bij TOS en dyslexie (comorbiditeit) een prevalentie van 40% (Spear-Swerling 2006)
en 50% bij op 8 jarige leeftijd dyslexie (de Bree ea, 2012).
- De prevalentie dyslexie alleen is volgens de onderzoekers 5% (Internationaal tussen 2 en 10 procent (Blomert,2005)

In een bericht van het NVA (Nederlandse vereniging voor Autisme) staat:
“Het CBS maakte bekend dat 2,8 % van de Nederlandse kinderen (4 tot 12 jaar) volgens hun ouders een ASS heeft”
http://www.autisme.nl/autisme-onderzoek/onderzoek-naar-autisme/prevalentiecijfers-over-autisme.aspx
Dit zou dus betekenen dat TOS vaker voorkomt in de klas dan autisme…

Wordt het dus geen tijd dat wij ons als onderwijsprofessionals (en daarbij zeker ook de bahandelaars) ons meer verdiepen in een taalontwikkelingsstoornis. Wat zijn de signalen, welke hulpvragen liggen er dan bij de kinderen, wat kunnen wij bieden en wat zijn alle mogelijke gevolgen? Wat kan je als leerkracht en als logopedist voor deze kinderen betekenen?

Vanmorgen zag ik ook bij het lezen van het nieuws deze kop: ‘Iedereen blind voor taalproblemen kind’
http://www.telegraaf.nl/binnenland/25379615/__Iedereen_blind_voor_taalproblemen_kind__.html?utm_source=mail&utm_medium=email&utm_campaign=email
Je zou het echt gaan geloven……
- Observeer
- Luister naar het kind
- Bij twijfel…… verwijs door!!

Voor de ontwikkeling van een kind is het uitermate belangrijk om een TOS tijdig te herkennen. Dit kan vaak al op erg jonge leeftijd en zou ook moeten.
Er zijn een aantal belangrijke signalen. Het hoeft niet te wijzen op een taalontwikkelingsstoornis, maar het is belangrijk om er aandacht aan te schenken.
Als ouder kan je bij twijfel altijd contact opnemen met een audiologisch centrum in de buurt.

Al vanaf heel jong kan men bij het AC uitgebreid onderzoek doen naar de taalontwikkeling van het kind. Wanneer er vroeg gesignaleerd wordt kunnen er een hoop problemen voorkomen worden en is vroege interventie mogelijk.

Waar kan je op letten:
Praat je peuter nog niet? Lijkt een kind in jouw klas anderen niet goed te begrijpen? Kent je kind weinig woorden Heeft het moeite om op een woord te komen Is je kind slecht verstaanbaar Maakt het veel fouten bij het maken van zinnen, maakt het kind erg korte zinnen die niet in verhouding tot de leeftijd zijn. Of begrijpt het kind vaak anderen niet, maar spreekt het wel voldoende. Het kind is opvallend stil en praat te weinig. Het kind wordt verdrietig of boos als het niet begrepen wordt.

Ik hoop dat kinderen met TOS gezien en gehoord gaan worden en dat wij niet blind en doof zijn voor deze problematiek!

Hieronder de signaleringsposters van Kentalis.
Andere downloads over TOS vindt u op de website van Kentalis. http://www.ikenkentalis.nl/tos/downloads-tos/